Ο έλεγχος της εφορίας στους κατά σύστημα… ζημιογόνους

Όταν μια επιχείρηση υφίσταται ζημιές σε διαδοχικές χρήσεις – που σημαίνει ότι μειώνεται το κεφάλαιο της εταιρείας- αυτές θα πρέπει με κάποιο τρόπο να καλύπτονται. Θα δανειστεί η εταιρεία για να συνεχίσει τη δραστηριότητά της ξεπερνώντας την κακή περίοδο; Θα βάλουν το χέρι στην τσέπη οι μέτοχοι προχωρώντας σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου; Το να μηδενίζεται το κεφάλαιο και συνεχίζεται απρόσκοπτα η λειτουργία της επιχείρησης δεν υπακούει στη λογική εκτός και αν υπάρχει «αφανής δεξαμενή ρευστότητας».

Αυτή ακριβώς είναι η λογική με την οποία λειτουργούν οι φορολογικές αρχές εγκαινιάζοντας -μετά και την ψήφιση του νέου φορολογικού νόμου- την καινούργια έμμεση τεχνική ελέγχου. Πρακτικά, με την ενεργοποίηση του νέου μηχανισμού φορολόγησης των επιχειρήσεων με την οποία δεν είναι αποδεκτό να δηλώνει κάποιος ζημιές εκτός και αν τις δικαιολογήσει ύστερα από φορολογικό έλεγχο, στο στόχαστρο θα μπουν και οι ζημιογόνες μεγάλες επιχειρήσεις. Και είναι πολλά τα νομικά πρόσωπα που συστηματικά δηλώνουν αρνητικό αποτέλεσμα και μάλιστα επί σειρά ετών.

Με αυτά τα δύο μέτρα -το ελάχιστο εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων από τη μία και την απειλή ελέγχου στα ζημιογόνα νομικά πρόσωπα από την άλλη- στόχος είναι να δημιουργηθούν συνθήκες πίεσης ώστε αυτοί που σκόπιμα γυρίζουν την επιχείρηση σε ζημιές με παρεμβάσεις είτε στο σκέλος των εσόδων είτε στο σκέλος των δαπανών, να πιεστούν. Κάθε επιχείρηση που θα επηρεάζεται από την πίεση, θα συμβάλλει στο να αυξηθεί η φορολογητέα ύλη.